Kilometers knabbelen

Onze eerste dagen, zoals je eerder las, waren niet geheel vrij van technische strubbelingen. Ondertussen nog bijkomend: spiegel total loss, lek in dieseltank wanneer je helemaal opvult, lek in de koppeling waardoor we even ‘stuck in reverse’ zaten. In feite niets fundamenteels, behalve die watertank.

In Ovalle door een remmenspecialist naar een mechanieker naar een autoverkoper -die veel campervrienden heeft – doorgestuurd. Autoverkoper in kwestie voldeed aan het cliché van de autoverkoper. Glad, maar heeft je zo ingepakt. Dus die vanalles voor ons beginnen regelen. Het was zaterdag, maar ‘ik bel u nog, misschien komt het vandaag nog in orde’. We zijn dan maar de bergen in gereden, naar een plaats alwaar men een volledig gefossiliseerde boomstam kan bewonderen. Om het extra spannend te maken, stond er ook een dinosaurus.

Tegen maandag terug. De tank was niet alleen herlast, maar ook nog eens gepekeld om extra sterk te zijn. En al getest door de autoverkoper in kwestie. Montage door het manusje van alles trok op niet veel: waar vroeger een gelaste verbinding was, is er nu een brok afvalmetaal. Wij een beetje heel lastig, maar ja, meneer autoverkoper weet van niets: hij is maar tussenpersoon en heeft er niets aan verdient, en dat was dan 85 euro alstublieft dank u wel. Dus verder naar de mechanieker van eerder om voor 12 euro een nieuw stuk te laten lassen waardoor die tank er nu makkelijker in en uit kan.

Enigszins geïrriteerd de nacht ingereden, en aan het tankstation water getankt. Eens geïnstalleerd op een rustig plekje, een niet geheel onverwachte onaangename verassing. De tank is even lek als tevoren. We twijfelden even om terug te gaan om de autoverkoper te gaan wurgen…. Maar we zijn toch maar doorgereden naar La Serena. Daar rondgevraagd voor een nieuwe tank. Iedereen eenduidig: daar moet je zijn, en je moet dat in inox maken. Eerste offerte: 230 euro, plus BTW. Dus wij op zoek naar een plastieken tank. Niet te vinden. Na er een nachtje over te slapen, tank opnieuw gemeten, bleek veel kleiner dan eerst gezien. Tweede offerte gevraagd: 90 euro, inclusief plaatsing. Oh, en ook inclusief wat laswerk aan de ondertussen volledig ingestorte spiegel.

Sindsdien zijn we eigenlijk redelijk troebelenvrij aan het reizen. Zelfs het opladen van de laptop – ook al essentieel voor mijn humeur – geschiedt vlot en veilig. Dus nu kunnen we met Berenjena kilometers knabbelen. Vandaag heel de dag gereden, met af en toe een korte stop: 308 kilometer. Maar we zijn blij. Geen guanaco (de lokale lama gezien), maar wel dramatische landschappen zoals enkel Latijns Amerika die kent. Jawel, dramatisch, Lore zegt het tien keer op een dag. En ’t is een feit, toen god de wereld van landschappen voorzag, was hij duidelijk in een gulle bui in dit continent.

U wil woestijn? I shall give you desert!

Een oase? Hier voldoende wijngaarden om een land van pisco te voorzien.

 

 

U had graag een zee bij uw woestijn gehad? Check!

 

 

Voor wie meer van iets kleins houdt: Valle del Encanto, alwaar treurwilgen 8000 jaar bewoning vieren

 

 

Maar dat was allemaal vooraleer we de échte woestijn inreden. Nu groeit er eenvoudig niéts meer.

 

Advertisement

Echt op reis

De eerste nacht in onze camper. Eerst een autostrade nemen, recht de bergen in. Tegen dertig, want sneller gaat dat niet. Bien preparadito: verse groentjes uit de frigo halen, potje koken met onze nieuwe stoomkoker, apparaatjes opladen met onze zelfgesoldeerde stekker, douche genomen met (te)  heet water, filmpje gekeken op de laptop. Een extreem gevoel van luxe werd ons meester. Onze toekomst: een lap grond kopen en er desnoods een stacaravan op zetten – want wie heeft nu meer nodig dan dat.

En dan begon alles – alles – te falen. Laders doorgebrand wegens te veel amperage of wegens niet respecteren + en – pool. Koffie niet warm genoeg want de stoomketel nog niet begrepen. Frigo definitief kapot (volgens tinternet) wegens te schuin geparkeerd laten aanstaan. Blijft heet, en we krijgen hem maar niet uit. De rechterspiegel losgebroken. Water bijgetankt en nu continu druppen uit de onderkant. Wagen onderhouden en remmen en schakeling hebben extra aandacht nodig. Extra dieseltank lekt. Bij de beklimming van een steile 4×4 weg geeft de auto het bijna op. En voelt het alsof hij achterover gaat slaan. En durven we hem niet geparkeerd laten staan omdat hij zo hoog is dat het lijkt alsof hij elk moment van de berg naar beneden kan waaien. Terug beneden, zak ik onderuit in onze ‘living’. En zie ik de blauwe lucht, waar vroeger ons dak-verluchting zat. “Lore, ons dak is weggewaaid”.

Om onszelf te troosten naar thermale bronnen gegaan. Alwaar men in een doorsnee badkuip kon kruipen. Nevermind.

Het was, met andere woorden, een minder goed dag. Langzamerhand toch wat acceptatie. Ach, de mensen thuis die het ons wat minder gunnen, hebben dan iets om zich over te leedvermaken. Dat dak zat uiteindelijk gewoon een beetje weggeblazen, gewoon even vastzetten met wonderplakband. Toen die computer niet aan wou gaan, keek er een vogeltje mij heel wijsneuzerig aan. Die spiegel hangt ook weer mooi vast met wonderplakband. En we kunnen de allermoeilijkste wegen uiteindelijk ook wel gewoon vermijden. Zo’n frigo, dat heb je toch ook niet écht nodig. En die watertank, tja, dat zullen we eens grondig moeten bekijken zeker.

’s Avonds toch nog de “Valle del Encanto”, bij Ovalle bereikt. Zéér vriendelijk ontvangen door een meneer, zijn hond (Mosquito, zelf gered), en zijn vrije huisroofvogel Pedrito. Blijkbaar vervalt je toegangsgeld als je 2 euro betaalt om te kamperen. Heerlijke oase in het midden van een halfwoestijn vol reuze cactussen. Overal pluizige bloemen, hier en daar een kolibri, vol konijnen, een kabbelend beekje, en petrogliefen. Terug van de wandeling, wat bleek: de frigo die al lang uit moest staan, was terug koud. En het lekken van water leek ten einde: gewoon niet te vol doen die tank.

Neen, gemakkelijk gaat het wellicht nooit worden tussen ons en Berenjena (bee-ren-chij-na, aubergine). Maar nu zijn we ten minste écht op reis.

Reiskaart

Steeds de meest actuele reiskaart alhier beschikbaar.
Op dit moment: enkel ons rondgehos in Santiago. Hopelijk komt daar binnenkort verandering in…

Auto: check

We hadden al lang op voorhand een idee van ons ideale reisvoertuig:

– een camper
– met 4×4
– voor minder dan 15.000 euro
– ingeschreven in Chile

Altijd geweten dat dat een klein beetje specifiek was. Maar we hebben er toch een gevonden, dankzij deze exotische zoekopdracht . Helemaal fantastisch is hij niet, maar stiekem ben ik al een beetje verliefd.

Nadelen:

– hij rijdt als een schip op woelige zee
– hij rijdt niet meer dan 70 op vlakke baan, en op een enigszins stijle helling moet je in eerste rijden tegen 20
– het interieur heeft betere tijden gekend

Maar het is een fijn bakje, goedkoop en relatief comfortabel: gasfornuis inclusief oven, chemisch wc’tje, warme douche, vast bed + salon dat bed kan worden, zonnepaneeltje, generatortje, zonnescherm. Hier de link van het annonceke.

De administratie is nog niet helemaal rond, maar tot nu toe gaat dat bijzonder goed.